از دوران دبستان همیشه شعر زیاد دوست داشتم، برنامه های مشاعره رو هم زیاد دوست دارم.

یه غزل از سعدی که در کتاب فارسی و دستور زبان دوره راهنمایی می خوندیم این بود.


سه کس را شنیدم که غیبت رواست
وز این درگذشتی چهارم خطاست

یکی پادشاهی ملامت پسند
کز او بر دل خلق بینی گزند

حلال است از او نقل کردن خبر
مگر خلق باشند از او بر حذر

دوم پرده بر بی حیایی متن
که خود می‌درد پرده بر خویشتن

ز حوضش مدار ای برادر نگاه
که او می‌درافتد به گردن به چاه

سوم کژ ترازوی ناراست خوی
ز فعل بدش هرچه دانی بگوی